روزنامه گل- رسول بهروش

اگرچه مدیرعامل استقلال به صراحت اعلام کرده کوچکترین مخالفتی با ازسرگیری مسابقات لیگ برتر ندارد، اما گویا زیرمجموعه او چندان اهمیتی به مواضع کلان مدیریتی در باشگاه نمی‌دهند. یکی از این افراد پایین‌دستی که هر روز در رسانه‌ها ساز خودش را می‌زند، سرپرست تیم است. سعید رمضانی می‌گوید: «مخالف برگزاری مسابقات لیگ هستیم. اگر لیگ فقط برای یک تیم است، با همان یک تیم مسابقات را شروع کنند. آن یک تیم با خودش مسابقه بدهد و جام بگیرد.» طبیعتا منظورش پرسپولیس است، اما اسم نمی‌برد. مثل حسین حسینی که جلوی دوربین در سه برداشت مختلف، بدون ذکر نام پرسپولیس همین جملات را مطرح کرد. ظاهرا تقصیر پرسپولیسی‌هاست که صدرنشین هستند و دوست دارند لیگ دنبال شود. شاید هم بازیکنان این تیم ضدکرونا هستند یا خانواده ندارند که نگران نمی‌شوند. آیا واقعا این مدل موضع‌گیری قرابتی با قواعد رقابت محترمانه و جوانمردانه دارد؟

به هر حال به سعید رمضانی که هرگز بازیکن استقلال نبوده و تنها دلیل حضورش در مسند سرپرستی آبی‌ها نسبت خانوادگی با ناصر حجازی است، اطمینان می‌دهیم اگر آن یک تیم که صدرنشین است و از برگزاری لیگ سود می‌برد خود استقلال بود، الان مواضع ایشان هم فرق داشت. کافی بود حسینی در داربی رفت آن گل به خودی را نمی‌زد یا فرهاد مجیدی در داربی برگشت قائدی را عوض نمی‌کرد. آن وقت خبری از این مصاحبه‌ها بود؟ اصلا همه اینها را رها کنید؛ اگر استقلال گل‌گهر را شکست می‌داد و در صورت پیروزی بر فولاد در بازی عقب‌افتاده شانس نزدیک شدن به پرسپولیس را می‌یافت، باز امثال رمضانی به ایده «لیگ یک تیمی» فکر می‌کردند؟

بحث بر سر پرسپولیس، استقلال یا تراکتور نیست؛ بلکه مذمت کردن بهانه‌جویی، منفعت‌طلبی و زدن زیر میز است. نمی‌شود یک مبارزه را شروع کنی و بعد با به تنگ آمدن قافیه، دنبال دستاویزی برای ترک میدان باشی. خود این مساله به اندازه کافی زشت است، اما زشت‌تر از آن تئوریزه کردن این مدل جرزنی با توسل به سلامتی و جان آدم‌هاست؛ خب مگر خانواده بازیکنان پرسپولیس نگران عزیزان‌شان نیستند؟ مگر در مجموعه این باشگاه دو نمونه مثبت کرونا ثبت نشد؟ خب اگر منطق مخالفان درست باشد، الان بازیکنان پرسپولیس هم باید نسبت به حضور مجدد در میدان اکراه داشته باشند، اما ندارند چون روشن است که داستان کرونا صرفا جنبه بهانه‌جویانه دارد. به خدا قسم که اگر تیمی غیر از پرسپولیس بالای جدول حضور داشت و سرخ‌ها پشت کرونا سنگر می‌گرفتند، کار آنها هم به همین اندازه زشت بود و همین‌قدر تقبیح می‌شد. باید یاد بگیریم اگر برنده نمی‌شویم، لااقل بازنده خوبی باشیم.

صدها هزار شهروند عادی که دسترسی کافی هم به امکانات کامل بهداشتی، کیت تست کرونا، تغذیه مطمئن و مسکن بزرگ و ایمن ندارند مدتهاست سر کارشان برگشته‌اند. خیلی از این آدم‌ها بیماری زمینه‌ای هم دارند و از طبقه قربانیان محبوب ویروس تاجدار به شمار می‌روند. در این شرایط آیا تداوم بهانه‌جویی از سوی قشر عمدتا مرفه و گردن‌کلفت فوتبالیست، خجالت‌آور نیست؟ به خودتان بیایید.