روزنامه گل- در شرایطی که خبر بازگشایی محدود مدارس و نیز از سرگیری برخی لیگهای فوتبال در دنیا هواداران ایرانی را دلگرم کرده که لیگ نوزدهم نیز به زودی دنبال خواهد شد، همچنان شاهد مقاومت سنگین برخی باشگاهها در قبال این موضوع هستیم؛ به طوری که گفته میشود اخیرا یک نامه دیگر با امضای جمعی از مدیران باشگاهها خطاب به سازمان لیگ نوشته شده تا این مجموعه را برای لغو مسابقات امسال راضی کند.
واضح است که برای تعیین تکلیف لیگ نباید از تیمها نظرخواهی کرد، چون آنها بر اساس منافع خودشان به موضوع نگاه میکنند و کاری به حق و عدالت ندارند. حال باشگاههایی را که معادلات امسال به سودشان نبوده درک میکنیم، اما این وسط سازمان لیگ است که باید استقلال خودش را حفظ کند و تحت تاثیر این لابی سنگین قرار نگیرد. داستان این قبیل باشگاهها شبیه اولیای دانشآموزانی است که چون نمرات سال تحصلی به سود فرزندشان نبوده، خواهان کانلمیکن تلقی شدن کل سال هستند؛ پس حق آنهایی که بهتر درس خواندهاند چه میشود؟ چرا آنها باید به این آتش بسوزند؟ چرا عمرشان باید بیهوده تلف شود؟
جالب است که ظاهرا در نامه آخر باشگاهها به سازمان لیگ، از این سازمان خواسته شده ضمانت بدهد در صورت از سرگیری مسابقات، هیچ بازیکنی به کرونا مبتلا نخواهد شد. این دیگر چه صیغهای است؟ مگر کارگرانی که الان با حداقل دستمزد سر کار میروند، از کارفرمای خود چنین ضمانتی گرفتهاند؟ یا اصلا مگر جرات طرح چنین مطالبی را دارند؟ گیریم امروز به این هوا لیگ تعطیل شد و فردا یک باشگاه به بهانه آلودگی هوا حاضر نشد به زمین بیاید؛ آن وقت چه کنیم؟ اگر امروز سازمان لیگ ضمات ضدکرونایی بدهد، فردا لابد باید تضمین کند بازیکنان در هوای آلوده دچار مشکل ریوی نمیشوند یا در برف سرما نمیخورند. آقا جمع کنید این بساط را؛ بساط کوبیدن زیر میز، بعد از نزدیک شدن به شکست.