روزنامه گل- میفهمیم که همه تیمها از بلاتکلیفی کرونایی موجود شاکی و کلافه هستند، اما راهش این نیست که مدیران و مربیان آنها هر روز مصاحبه کنند و خواهان تعطیلی کامل مسابقات بشوند. آیا به عواقب اجرای این پیشنهاد فکر کردهاید؟
صددرصد تا زمان ایمن شدن شرایط نباید مسابقات از سر گرفته شود، اما اینکه پرونده کل بازیهای لیگ نوزدهم و جام حذفی را از الان ببندیم و برویم تا مرداد ماه و شروع لیگ بیستم، به هیچ وجه حرفهای نیست. در این صورت سوالات زیادی از این فصل بدون پاسخ باقی خواهد ماند؛ اینکه کدام تیم قهرمان شد؟ کدام تیمها به سهمیه آسیایی رسیدند یا سقوط کردند؟ کدام تیمها برای فصل بعد جواز حضور در لیگ برتر را به دست آوردند؛ آیا در آینده برای این سوالات پرتنش جوابی خواهید داشت؟
اگر امروز فصل را تمامشده بدانیم، فارغ از قیل و قال تعیین قهرمان و سهمیههای آسیایی، بدیهیترین کاری که باید انجام شود افزودن دو تیم صدرنشین دسته یک به لیگ برتر فصل آینده و برگزاری این مسابقات با 18 تیم است؛ سیاستی که باعث خواهد شد همینطوری چهار هفته به طول مسابقات فصل بعد افزوده شود. آیا بهتر نیست به جای این کار پردردسر و غیراستاندارد، سر فرصت لیگ نوزدهم را تمام کنیم؟ اصلا شما فرض کنید الان تعطیلات بین دو فصل است. به این ترتیب 9 هفته پایانی این فصل و چند بازی باقی مانده از جام حذفی را میتوانیم در اردیبهشت یا خرداد برگزار کنیم و با یک تعطیلی مختصر سراغ فصل بعد برویم. آیا این راهکار منطقیتر نیست؟
به خاطر کلافگی مدام بر طبل تعطیلی مسابقات نکوبید. ثمره این کار فقط باقی ماندن یک دنیا ابهام است و البته هنوز هم هیچ کشوری در جهان چنین تصمیمی برای لیگ فوتبالش نگرفته است. کمی تحمل داشته باشید لطفا!