روزنامه گل-
محمدجواد حجتی
نهایتا انتخاب کریم باقری برای حضور در کادرفنی تیم ملی قطعی شد؛ انتخابی که از جهات مختلف به سود تیم ملی است. اول از همه خود کریم باقری به خوبی قبول دارد قرار نیست در اثر حضور کنار مربیان خارجی، به تدریج ردای سرمربیگری به تن کند. او نقش مهمش را به عنوان ترکیبی از دستیار- سرپرست کاریزماتیک به رسمیت شناخته و از قضا به شدت هم در این سالها به پرسپولیس کمک کرده است.
سر نخ بسیاری از حاشیهزداییها در اردوگاه سرخها به اقا کریم رسیده و دوست و دشمن قبول دارند او ستون ایرانی نتیجهگیریهای تیم بوده است. این همان خلایی است که تیم ملی بعد از جدایی کارلوس کیروش با آن مواجه شده. کیروش خودش به اندازه کافی کاریزما داشت و بازیکنان از سایه او هم میترسیدند، اما بعدا که ویلموتس ملوس(!) آمد، نزدیک بود ملیپوشان قورتش بدهند؛ چنان که سردار آزمون در برنامه دورهمی مهران مدیری به آسانی از توافق بازیکنان برای اخراج مربی بلژیکی پرده برداشت.
الان هم اسکوچیچ مخصوصا با توجه به انتقاداتی که از انتخاب او شد، نزد بچهها جایگاه متزلزلی دارد و نیاز است یک نفر مثل کریم باقری تیم را جمع کند. باقری میتواند کنترل نظم اردو را به دست بگیرد و مجال خوبی به مربی کروات، برای عرضه داشتههایش بدهد. ما که هرگز نتوانستیم روی نیمکت تیم ملی مربی تریبت کنیم، حداقل این فرصت را به یک «مبصر» بدهیم تا در این شرایط بسیار دشوار، آرامش تیم ملی را تضمین کند.