نگار رشيدي

فقط 19 روز مانده بود تا سيامند رحمان پايان 31 سالگي‌اش را جشن بگيرد و شمع‌هاي كيكش را با اميد به رسيدن به اهدافش فوت كند. قوي‌ترين پاراوزنه‌بردار جهان اما درست در روزهايي كه اخبار تلخ شيوع ويروس مرگبار كرونا كام همه مردم ايران و البته جهان را تلخ كرده، شوكي بزرگ به ورزش جهان وارد. درگذشت سيامند رحمان هنوز قابل باور نيست. بسياري بي‌صبرانه منتظر بودند تا اين خبر تكذيب شود و سيامند بار ديگر با يك سلفي به اينستاگرام بيايد و با لبخند هميشگي‌اش از سلامتي‌اش خبر بدهد. به خصوص كه اين روزها در فضاي مجازي چالش خنده به راه افتاده اما درنهايت اين پيام‌هاي تسليت بود كه روانه فضاي مجازي و خبرگزاري‌ها شد تا سيامند به جاي المپيك 2020 به خانه ابدي برود و جايش هميشه در اين چالش خالي بماند. با توجه به شيوع ويروس كرونا، خيلي زود تصور شد كه قهرمان پارالمپيك ريو قرباني اين ويروس شده اما درنهايت ايست قلبي دليل درگذشت او عنوان شد. در هر حال از اين پس به جاي اينكه نام سيامند جزو مدعيان قهرماني توكيو قرار بگيرد، از او به عنوان بزرگ‌ترين غايب اين مسابقات ياد خواهد شد.

از تولد تا تست در اردوي تيم ملي

اول فروردين سال 1367 روزي بود كه سيامند رحمان در اشنويه كه يكي از شهرهاي مرزي استان آذربايجان غربي است، وارد اين دنيا شد. او سومين فرزند خانواده بود و در دوران كودكي اسير فلج اطفال شد. او از همان دوران كودكي معلوليت را براي خود محدوديت ندانست و روحيه شاد او مثال‌زدني بود. او با وجود معلوليت در مدرسه سراغ ورزش رفت و به جاي گوشه‌نشيني فوتبال، پينگ‌پنگ و واليبال را تجربه كرد. ادامه فعاليت ورزشي سيامند به بدنسازي ختم شد و در آن بيشتر از ورزش‌هاي قبلي جدي بود. اما سرنوشت مسير ديگري را براي او رقم زد. مسيري كه او را به يكي از سرآمدهاي پاراوزنه‌برداري در جهان تبديل كرد.

سيامند به پيشنهاد دوستانش براي تست به اردوي تيم ملي وزنه‌برداري رفت و در شرايطي كه حتي يك بار هم در اين ورزش فعاليت نكرده بود، با بالا بردن وزنه 120 كيلوگرم خيلي زود به چشم مربيان تيم ملي آمد تا در 20 سالگي يكي لباس تيم ملي را بر تن كند.

اولين حضور در آمريكا

حضور در مسابقات جهاني نيوجرسي آمريكا 2008، نخستين حضور سيامند در رويداد برون‌مرزي بود. او در حالي كه فقط 15 روز با تيم تمرين كرده بود به آمريكا رفت، ركورد جوانان جهان را به ميزبان 5/72 كيلوگرم ارتقا داد، نشان طلاي رقابت‌ها را به گردن انداخت و عنوان قوي‌ترين وزنه‌بردار جوان داراي معلوليت را به نام خود زد. اين قهرماني يك نقطه آغاز پرقدرت و قوي براي جواني بود كه در اشنويه خودش را نباخت و خيلي زود به يكي از ستاره‌هاي ورزش ايران و جهان تبديل شد.

دو سال بعد، يعني سال 2010 سال طلايي سيامد بود. او در اين سال توانست به سه مدال طلاي مسابقات جهاني مالزي، پاراآسیایی گوانگجو و بین‌المللی لیبی برسد و يك نقره هم در جهاني مالزي و يك برنز هم در مسابقات ليبي به دست بياورد. او اما با آمدن به وزنه‌برداري قيد پاورليفتينگ را نزد و در سال 2011 دو مدال طلا در جهاني امارات و مسابقات بين‌المللي اردن در اين رشته به دست آورد.

اولين پارالمپيك، اولين مدال پارالمپيك

پارالمپيك 2012 لندن جايي بود كه سيامند نخستين حضورش در بزرگ‌ترين آوردگاه ورزشي جهان را تجربه كرد. رحمان در لندن توانست با مهار وزنه‌های ۲۷۰ و ۲۸۰ کیلوگرمی و با اختلاف ۳۰ تا ۴۰ کیلوگرم از حریفان، اولین نشان طلای پارالمپیک را برای خود به ارمغان آورد. او همچنين قصد داشت با ثبت ركورد 301 كيلوگرم نامش را وارد كتاب گينس كند، اما اعتراض وزنه‌بردار كره‌اي به راي داور پيش از رفتن سيامند روي سكو، بدن او را سرد كرد تا اين هدف در ليست بماند. پس از این افتخار بزرگ، سیامند در بازي‌هاي پاراآسيايي اينچئون دومين مدال طلايش را گرفت و كمي بعد در جهاني امارات بار ديگر طلايي شد. او در سال 2015 در قزاقستان دو طلاي بخش آزاد و منطقه آسيا را گرفت و با کسب نشان طلای مسابقات جهانی ۲۰۱۶ فزاغ امارات خود را برای دومین تجربه پارالمپیکی‌اش آماده می‌کرد.

ريو، جايي براي جبران روياي نيمه‌كاره

رحمان براي اينكه ركورد رويايي‌اش را ثبت كند چهار سال انتظار كشيد. او مي‌خواست در المپيك ريو بالاخره نامش را وارد گينس كند و درنهايت با بالا بردن وزنه 310 كيلوگرم كار نيمه‌تمامش در لندن را به پايان برد. او در حالي اين ركورد را ثبت كرد كه در ريو در همان حركت اول با مهار وزنه 270 كيلوگرمي طلايش را مسجل كرد تا در حركت‌هاي بعدي تنها با خودش رقابت كند. اين ركوردشكني اما پايان راه سيامند نبود. او خيلي زود وعده ركوردهاي بيشتري را داد. ركوردهايي كه قرار بود در پارالمپيك 2020 تماشاچي‌ها را ميخكوب كند كه حالا تماشاي وزنه زدن سيامند در توكيو به حسرت تبديل شده است.

پايان طلايي

سيامند روند طلايي‌ خود را در سال 2017 هم ادامه داد. او در اين سال طلاي جهاني مكزيك را گرفت و در سال 2018 نيز در مسابقات منطقه آسيا كه ژاپن ميزبانش بود، يك طلاي ديگر به ويترين مدال‌هايش اضافه كرد. سومین و آخرین حضور سیامند رحمان در بازی‌های پاراآسیایی نیز در سال ۲۰۱۸ اتفاق افتاد و این بار جاکارتا میزبان قوی‌ترین پارالمپین دنیا بود. جايي كه تصور مي‌شد سيامند در آن باز هم ركوردشكني كند اما گويا او ركوردشكني‌اش را براي پارالمپيك نگه داشته باشد. با اين حال هركول خندان ايران با ثبت ركورد 295 كيلوگرم سومين طلايش از بازي‌هاي پاراآسيايي را دشت كرد. آخرین حضور این قهرمان بی‌بدیل نیز در مسابقات قهرمانی جهان قزاقستان در سال ۲۰۱۹ اتفاق افتاد که مثل هميشه منجر به کسب نشان طلا شد تا او يك پايان طلايي را براي خود رقم بزند.

كرونا يا حقيقت ايست قلبي؟!

با اينكه گفته شد دليل درگذشت سيامند رحمان ايست قلبي بوده، اما باز هم اين سوال كه آيا رد پاي كرونا در درگذشت او ديده مي‌شود يا نه وجود دارد. ملاخضری مسئول بخش اورژانس بیمارستان اشنویه در صحبت با «مهر» ايست قلبي را تایید و تاکید کرده که تیم پزشکی بلافاصله بعد تماس دریافتی از منزل سیامند رحمان، به محل اعزام شد و عملیات احیا هم در منزل، مسیر انتقال و بیمارستان انجام شد اما این عملیات در نهایت بی‌اثر ماند و بحث كرونا هم توسط هيچ مسئولي در ارتباط با سيامند تاييد نشد.

زهرا چابکی ريیس کمیته پزشکی کمیته ملی پارالمپیک ایران هم از این مساله و ارتباط آن با مرگ قوی‌ترین مرد جهان ابراز بی‌اطلاعی کرد اما در عین حال توضیحاتی در رابطه با این اتفاق تاسفبار و دلایل احتمالی آن ارائه داد:«مرحوم رحمان جزو ورزشکارانی بود که تحت نظارت کامل پزشکی کمیته ملی پارالمپیک قرار داشت. آخرین معاینه پزشکی مرحوم رحمان همین دو ماه پیش در بیمارستان تخصصی سیدالشهدا اشنویه و با حضور تیم پزشکی اعزامی کمیته ملی پارالمپیک انجام شد و معاینه کامل قلبی از سیامند رحمان انجام شد. حتی نوار قلب هم گرفته شد و اکوردیوگرافی هم انجام شد. در معاینات پزشکی اشاره‌ای به کوچک‌ترین مشکل قلبی در وضعیت سیامند رحمان نشد و به همین دلیل وی مشکلی برای ادامه تمرین و ورزش نداشت و این اجازه به او داده شد.»

او درباره احتمال ابتلاي رحمان به كرونا تصريح كرد:«ابتلا به ویروس کرونا به شرایط فضا و خود فرد بستگی دارد. در مورد اینکه مرحوم رحمان علائمی از ابتلا به ویروس کرونا داشته یا اینکه مراجعه‌ای به این دلیل داشته، من هیچ اطلاعی ندارم. موضوعی هم در این زمینه به ما گزارش نشده است. در گزارش مربوطه دلیل فوت این قهرمان ایست قلبی عنوان شده و اینکه تلاش برای احیا هم نتیجه‌ای نداشته است. البته باید توجه داشت که مرگ به دلیل پایان فعالیت قلب و ایست آن اتفاق می‌افتد. منظور این است که علت مرگ هر موضوعی باشد در نهایت به از کار افتادن قلب منجر می‌شود. حالا اینکه دلیل ایست یکباره قلب مرحوم رحمان چه بوده، من اطلاعی ندارم. هرچند در مورد افرادی که به ورزش سنگین و حرفه‌ای مشغولند و جثه بزرگی هم دارند، احتمال «مرگ ناگهانی» وجود دارد.»

سلیمی: سيامند دوست خيلي خوب من بود

بهداد سلیمی در مورد درگذشت سیامند گفت:«اتفاق خیلی ناراحت کننده‌ای بود، من که شوکه شدم. جدا از اینکه من و سیامند هم رشته‌ای بودیم، دوست خیلی خوبی هم برایم بود. پسر مودب، باحیا و دوست داشتنی که متاسفانه دیگر در جمع ما نیست. همه از مرگ او ناراحت شدیم، جامعه ورزش قطعا از این اتفاق خیلی ناراحت است. ورزشکار خیلی بزرگی بود و متاسفم که دیگر او را در جمع خود نخواهیم داشت.»

وی با تاکید بر اینکه خاطرات زیادی از سیامند رحمان دارد، تاکید کرد:«همیشه در همه موفقیت‌ها و شکست‌ها جزو اولین نفراتی بود که به من پیام می‌داد. در بحث خداحافظی‌ام از دنیای قهرمانی در بازی‌های آسیایی جاکارتا وقتی خبر را شنید، با من تماس گرفت و خیلی تلاش کرد که من را از این تصمیم منصرف کند اما من تصمیمم را گرفته بودم و تغییرش ندادم. او از این بابت ناراحت بود. بعد از ریو هم با هم صحبت کردیم و دلداری‌ام می‌داد.»

رييس جمهور هم تسليت گفت

براي مراسم خاكسپاري سيامند رحمان محمود خسروی‌وفا و هادی رضایی ريیس و دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک خودشان را به اشنويه رساندند. همچنين پيام‌هاي تسليت بسياري هم براي درگذشت رحمان منتشر شد. کمیته آسیایی پارالمپیک، وزارت ورزش و جوانان، علي لاريجاني ريیس مجلس شورای اسلامی و حسن روحاني رييس جمهور درگذشت رحمان را تسليت گفتند.

در بخشي از پيام تسليت روحاني آمده است:«درگذشت ناگهانی و تاسفبار وزنه‌بردار پرافتخار کشورمان، مرحوم سیامند رحمان، موجب تاثر و اندوه فراوان شد.

این پهلوان ملی و ورزشکار لایق و با اخلاق که با رکوردهای مقتدرانه خود در میادین ورزشی، بارها موجب غرور یک ملت و به اهتزاز درآمدن پرچم مقدس ایران و طنین افکندن سرود جمهوری اسلامی در سراسر جهان شد، همواره در یادها باقی خواهد ماند و اراده پولادین و ایمان مخلصانه‌اش الهام‌بخش نسل‌های آینده مردم قهرمان‌پرور ایران خواهد بود.

اینجانب این ضایعه را به مردم شریف ایران، جامعه ورزشی و به ویژه تیم ملی وزنه‌برداری معلولین کشور، مردم شریف و پهلوان‌پرور استان آذربایجان غربی و خانواده گرامی آن ورزشکار شایسته تسلیت می‌گویم و از درگاه خداوند بزرگ برای ایشان رحمت و مغفرت الهی و برای عموم بازماندگان صبر و سلامتی مسالت دارم.»