حیف که عادل نبود، علی آقای کریمی!
روزنامه گل- رسول بهروش
هواداران پرشمار علی کریمی در این هفدهم آبان هم او را تنها نگذاشتند و شاید بدون اغراق صدها هزار پیام تبریک به مناسبت زادروز این اسطوره فوتبال ایران به سمتش روانه کردند؛ محبوبیتی شگفت‌انگیز و معنادار که بارها در مورد رگ و ریشه‌های آن صحبت شده است. کریمی جز اینکه یک رقصنده بی‌همتا با توپ بود، در حوزه مسایل انسانی و اجتماعی هم شهروندی دغدغه‌مند به شمار می‌آمد که به خوبی پاداش این «احساس تکلیف» را از مردم کشورش گرفته است. علی مدتهاست که جایی کار نمی‌کند و اخیرا کنش‌های غیرفوتبالی‌اش هم به دلایل مبهم کاهش پیدا کرده است. با این وجود، حتی حاشیه‌نشینی خواسته یا ناخواسته کریمی طی چند ماه گذشته هم باعث نشد مردم بهانه یاد کردن از آقای شماره هشت را از دست بدهند. به این ترتیب هفدهم آبان بار دیگر به روز تجدید خاطرات با یکی از دوست‌داشتنی‌ترین مردان تاریخ معاصر ایران تبدیل شد؛ کسی که هواداران عاشقانه دوستش دارند و پیروان سلایق دیگر هم اغلب به نیکی و با احترام از او یاد می‌کنند.
این شور و اشتیاق در تجلیل از علی کریمی و به یاد آوردن کسی که مدتهاست به ظاهر منزوی شده، نشان می‌دهد «اصالت» غالبا جوابش را می‌گیرد؛ شبیه اتفاقی که برای عادل فردوسی‌پور رخ داده و اگرچه او را از خانه‌اش رانده‌اند، اما بسیاری از مردم گاه و بیگاه به مناسبت‌های مختلف قدرشناسی‌شان از مجری نود را نشان می‌دهند. بین ضرب‌المثل‌های پر از غلط فارسی، یکی هم تصریح دارد: «از دل برود، هر آنکه از دیده برفت.» شاید هم گاهی شاهد این بی‌رحمی و بی‌مهری باشیم، اما امثال کریمی و عادل نشان می‌دهند دل همیشه هم مطیع دیده نیست. می‌شود چند صباحی یک نفر را ندید، اما غوطه‌ور در باور خوبی‌هایش، با تصویر او نفس کشید و زندگی کرد. این همان رازی است که هفده آبان را با همه روزهای قبل و بعدش متفاوت می‌کند؛ همان فرمولی که هنوز هم خبرهای مربوط به فردوسی‌پور را در صدر پربازدیدترین اخبار رسانه‌ها قرار می‌دهد، حتی اگر قدرت و تریبون دست آدم‌های دیگری باشد.
سالیان گذشته معمولا همزمان با زادروز کریمی، عادل فردوسی‌پور هم در نود یادی از او می‌کرد؛ یا با تبریک شفاهی یا در شکل مفصل‌ترش با تهیه آیتم و نگارش نریشن. کسی چه می‌داند؟ شاید اساسا یکی از جرم‌های فردوسی‌پور همین بود؛ ایستادن کنار چهره‌های مردمی. امسال اما خبری از عادل نبود و در سیمای میلی کسی شمع‌های کیک تولد جادوگر را فوت نکرد. البته نیازی هم نیست؛ چه اینکه تلویزیون مدتهاست از دور خارج شده؛ رسانه‌ای که همیشه در مقابل دیده‌هاست، اما در «دل»ها به ندرت می‌توان سراغش را گرفت. شما سمت خودتان باشید، ما هم سمت خودمان!
دیدگاه های کاربران (5 دیدگاه)
مصطفی ولی زاده آمل
18 / 08 / 1398
07 : 49 : 17
برای منه مردم یه ایرانه یه #عادل_فردوسی_پور
سعید
18 / 08 / 1398
39 : 38 : 10
عالی نوشتین ، جای عادل و علی کریمی در قلب مردم هست نه صدا و سیما مئلی ، اون تصویر و تریبون غیر مردمی ارزانی میثاقی ها و علیفرها و خیابانی ها
آرش
18 / 08 / 1398
58 : 39 : 02
دمت گرم عشق کردم
علی
17 / 08 / 1398
01 : 47 : 20
دمت گرم
مهدی
17 / 08 / 1398
15 : 53 : 19
عالیییی صداسیما میلی وممنون بابت اوردن اسم دواسطوره که حالاحالاها تلویزیچن اسمشون نمیاره❤❤❤❤❤❤
