روزنامه گل- یکی از بخشهای جذاب دربی نود، رویارویی گابریل کالدرون با آندرا استراماچونی است؛ دو سرمربی خارجی و گرانقیمتی که از ابتدای فصل هدایت پرسپولیس و استقلال را بر عهده گرفتند. البته که هنوز برای قضاوت در مورد کیفیت و عملکرد فنی این دو مربی خیلی زود است، اما تفاوت بزرگ این دو نفر به زمینههای شخصیتی آنها مربوط میشود. حقیقت آن است که کالدرون و استراماچونی دو کاراکتر کاملا متفاوت و حتی شاید متناقض دارند؛ طوری که شخصیتشان از زمین تا آسمان با هم متفاوت است. یکی اهل سازش است و یکی از تبار چالش، یکی به انعطاف اعتقاد دارد و یکی به اصطکاک، یکی خاک و خلی است و با همه گرم میگیرد، آن یکی «لبخند» را جیرهبندی کرده و به ندرت گره ابروهایش را باز میکند!
شخصیت کالدرون از جهات زیادی یادآور شخصیت مصطفی دنیزلی است. دنیزلی از جمله مشهورترین مربیان خارجی فوتبال ایران بود که یک دوره با پاس کار کرد، دو دوره سرمربی پرسپولیس شد و حالا هم روی نیمکت تراکتورسازی نشسته است. دنیزلی با وجود اینکه کارنامه بسیار پربار و درخشانی داشت، اما خیلی نسبت به کم و کاستیها و ناملایمات فوتبال ایران گارد نمیگرفت و شمایل «از دماغ فیل افتاده» نداشت. در نقطه مقابل اما رفتارهای استراماچونی بیش از هر چیز دیگری یادآور کارلوس کیروش و بدقلقیهای بیپایان اوست. سرمربی پیشین و پرتغالی تیم ملی آدم سهلگیری نبود و بسیاری از مواقع در متن حواشی و جدلهای لازم و کاذب دیده میشد. استراماچونی هم کموبیش همین رویه را در پیش گرفته است. حتی سادهترین کارها در مورد مربی ایتالیایی به سختی انجام میشود؛ از استخدام مترجم تا حضور در نشستهای خبری و تعامل با کادر سرپرستی و مدیریتی. اگر کیروش روی صفحه فیسبوکش جریانسازی خبری را به دست میگرفت، برای استراماچونی این نفش را دوستان خبرنگارش در ایتالیا انجام میدهند. در شرایطی که فقط حدود سه ماه از حضور استراماچونی در تهران میگذرد، تا به حال بارها شایعه فسخ قرارداد او منتشر شده که تقریبا منشأ تمام این اخبار هم خود مربی ایتالیایی بوده است. این مطلب را بگذارید کنار آبروداریهای بیپایان کالدرون که هر بار خبرنگاران در مورد مطالبات معوقهاش سوال میکنند، جواب میدهد: «چیزی نیست. درست میشود.» همچنین به یاد بیاورید کالدرون در مدت حضورش در تهران با آغوش باز در بسیاری از محافل غیررسمی هم حضور پیدا کرده، در حالی که استراماچونی حتی برای انجام وظایف عرفی و قانونیاش هم اکراه داشته است.
مقصود این مطلب ابدا آن نیست که کدام یک از این دو گونه متفاوت شخصیتی بهتر و کارآمدتر از دیگری هستند؛ چه اینکه شاید گاهی حتی اصولگرایی استراماچونی نتیجه بهتری نسبت به سازشکاری یکی مثل کالدرون داشته باشد. این نکتهای است که در آینده مشخص خواهد شد، اما آنچه فعلا قطعی به نظر میرسد، تفاوت عمیق شخصیتی بین دو مربی آرژانتینی و ایتالیایی سرخابیهاست؛ مردانی از دو سیاره متفاوت که فردا پنجه در پنجه هم خواهند انداخت و تقابل آنها جذابیتهای دربی را افزایش خواهد داد.